Bir gün bir akrep bir ırmağın kenarında dolaşıyordu.Bir kaplumbağa akrebin yanına gelip ona:

- “Burada ne yapıyorsun?” dedi. Akrep:

- “Ben ırmağın öte yanına geçmek için bir çare arıyorum; çünkü tüm yavrularım ırmağın öte yanındadır” diye söyledi.

Kaplumbağa da iyi yürekli, yardımsever ve saf olduğu için akrebi yakın bir akrabası imiş gibi sırtına alarak ırmağı karşı kıyıya doğru yüzerek geçmeye karar verdi. Tam ırmağın ortasında iken akrebin sokmak arzusu uyandı. Kaplumbağanın sırtına iğnesini sapladı. Kaplumbağa:

- “Ne yapıyorsun?” diye bağırdı. Akrep ise istifini bozmadan:

- “Hünerimi gösteriyorum. Sen bana iyilik ederek karşıya geçirmeye karar verin. Ama ben bir akrebim. Sokmadan duramam.” diye karşılık verdi.

Irmağın en derin noktasında can veren kaplumbağa suyun derinliklerine batarken üzerinde karşıya geçmeye çalışan akrep de boğuldu.

Cahil, yakınlık gösterse de sonunda cahilliğinden ötürü seni incitir. Ahmağın sevgisi ise ayının sevgisine benzer. O’nun kini sevgi, sevgisi kindir.

Haydi, kötü nefsi öldürün. Bu hususta ihmal göstermeyin. Kötü duygularınızı diri bırakmayın. Çünkü kötü nefis akreptir.

Kötüler hep aldatır. Huy, canın altındadır. Can çıkmadıkça huy da çıkmaz.